Dagblog 1 - Splinters voor Halloween

Dag 1 van Dagblog 

Ik doe alles linkshandig, buiten typen, (toen ik klein was wisselde ik zelfs mijn vork voor mes in om te kunnen snijden. (Nu gebruik ik er meestal geen meer) ) Dus overcompenseer ik goed veel aan onnozele praat om het toch nog naar eigen hand te zetten.

Goeie morgen vandaag, het is weer eens avond,

Er is iets raars dat gebeurd rond vier uur. Na drieën denk ik: "Laten we eens beginnen aan de dag, nog zo veel tijd, zo veel dat we kunnen doen." Zodra die zware 16 verschijnt lijkt alles verloren de 6 zet mijn mindset in avond modus. De nacht zal spoedig het licht komen stelen uit de lucht en uit mijn inspiratie-hoofd en vanaf nu tot de andere 4 zal ik piekeren over hoe weinig ik weer gedaan heb. Het verbaast me niet dat Japanners bang zijn van vier, homoniem voor dood. 4. Het is een verloochelijk, haast te perfect nummer dat zich veel te goed voor je voelt. En oranje, of geel. Daar ben ik nog niet helemaal uit. Een appelsien of een citroen. Ja, die vergelijking gaat op. -Synesthesie wooh

Pikte weer eens iets op uit de krant, ze lezen geeft veel hoofdpijn en hartzeer maar er stond iets over een draagmoeder drama. Dacht onlangs nog aan hoe indrukwekkend het is dat mensen zoiets doen. En het verbaast me niet dat vele moeders het kind willen houden. Ze raken letterlijk en figuurlijk gehecht aan dat kind. Wat jammer, zeker voor de lgbt+ community, waar het bestuur en natuur alles al aan doet om hen geen kind te laten krijgen of te laten adopteren (in de meeste gevallen). Hoe durven ze een kinderwens hebben. En aan de andere kant al die abortuswet-gedoe... Ach wat weet ik erover. Ga het zelf toch niet meemaken, dat wil ik echt niet. Toch vind ik het nog steeds jammer dat ik geen diepvrieseieren heb, het is me nooit gevraagd en nee, ik keer er niet voor terug.

Wat reflectie op het dagblog idee. Ik vind het tot nu toe wel fijn. Goed voor de peace of mind. Veel beeldspraak bedenken die ik in het moment zo slim vind en achteraf zo cringy is ook een plezante bezigheid.

Ik ben beginnen tellen bij het eerste nummer, 0 dus, zoals de Maya's. Ik weet niet veel over hen, wel dat ze veel te slim waren en dat mijn horoscoop ervan witte spiegel is. Daar dacht ik ook eens een werk rond te maken. Witte spiegels hebben de neiging, nee, de dwang om door mensen hun façades heen te kijken en hun ware persoon en gebreken terug te spiegelen. Heel splinter-en-balk-uitspraak-achtig, ja, werkelijk onuitstaanbaar. Maar achteraf wel handig voor je. Graag gedaan. 

Splinters.

Ik lijk er wel van te houden. Versplinterde kennis. Onlangs bleef er ook nog één hangen in de muis van mijn hand nadat ik poseerde met de ateliers raam-open-en-sluit-stok alsof ze een staf was. Machtig. Maak hier maar een of ander metafoor van. Lange stokken doen iets met een mens. Over honden nog niet gesproken. 

Vaak wordt me gezegd dat ik veel weet. Dat slaagt op weten van futiliteiten met weinig tot geen belang. Prachtig. Al wat vergeten mag worden blijft enorm graag haken achter mijn hersenkronkels. Dat vogelbekdieren eieren leggen en een zoogdier zijn wist je waarschijnlijk al, het is nog niet zoo raar. Ze leven praktisch in het water en hebben, kom op, een vogelbek. Maar mierenegels doen hetzelfde. En die hebben die twee dingen die het volgebekdier heeft niet, dat is pas atypisch. Ik ben ook atypisch, maar dat betreft meer het neurologisch vlak. Moest ik kiezen tussen het zijn van vogelbekdier-atypisch of mierenegel-atypisch weet ik toch niet wat ik kiezen moet. Liever ben ik dan Een niet-vliegende-vogel-atypisch, graag de kakapo. Ze zien er ook een heel stuk slimmer uit dan struisvogels... 

Als je vragen en opmerkingen hebt, plaats zeker een comment, zodat ik, wanneer ik het zie, net lang genoeg kan wachten tot de machtelijke JOMO en de zoete smaak van de idee dat iemand info van me wenst verdwenen is. En dan moet ik het wel lezen voordat ik er niet van kan slapen.

En o ja, Happy halloween. Normaal dien ik me te verkleden in de roze Chesire Cat of revenge era Gerard Way. Maar dit jaar is zo al eng genoeg. En een genderfuck janet zijn -ik mag dat wel zeggen, omdat ik me die termen toe-eigen ter herconnotatie- in een dorp dat elk stemseizoen en herfstseizoen geel kleurt is dat ook een griezelig concept denk ik nu. 

1. gewerkt aan het verwerken van leerstof over de futuristen

2. een tweede blogpost

3. tekenen, ga ik nog doen, denk ik. Of schrijven. 

Health & gn xxx

ps: bedankt voor je enthousiasme Femke :) 

Dagblog 0 - De eerste

 Dag 0 van Dagblog

Dat lijkt nog minder op een woord als ik het uitgetypt zie. Een neologisme dat ik waarschijnlijk niet als eerste heb bedacht. 

Sinds omstandigheden heb ik besloten om een poging te doen op het bijhouden van een gedachten en gedichtenstroom, hopelijk dagelijks, met mogelijkse beelden ter toevoeging. Beelden gaan (ook) op Salon.io verschijnen, die site zal gebruik worden als witte muur (salon.io/Byron-DW). Dat beloofd - veel ruimte om teleur te stellen! ;) 

Zoals al bij mij de gewoonte is om me niet volledig nutteloos te voelen, begonnen in opdracht van een van mijn vele therapeuten, Doe ik eraan om op elke dag 3 dingen die ik gedaan heb of leuk vond, te noteren op het einde van elke dag. Om die vervolgens te beëindigen met mij en-nu-gaan-slapen-mantra.

Ter illustratie:

-een blog begonnen
-gelezen in Juli Zeh's brievenroman (valt het op?)
-dit eerste bericht "afgemaakt" (en meermaals hervat om de spellingsfouten enzo eruit te halen of meer te noteren om er zo weer spellingsfouten aan toe te voegen)

Ik begin ondertussen een mooie doornkroon aan hoofdpijn te ontwikkelen dus houd ik het kort.

health & gn xxx

misschien tot morgen 

Bijna middernacht, had nog zin om te schrijven

Kruip mee in mijn hoofd, er is plaats genoeg 

Zat met de gedachte dat ik hier misschien ook wat van mijn geschrijf zou kunnen posten, kleine fragmentjes uit fictieve verhalen van fictieve personages met reële en fictieve gedachten en situaties. -Het doet deugd je gedachtes en gevoelens aan iemand anders te geven, of om fantasiewerelden te verkennen, hun ik-perspectief geeft mij ik-perspectief- Gedichtjes en versjes mogen ook. Wie weet, zelfs een tekening. Ietsjes waar ik trots op ben, zodat feedback daar snel iets aan kan doen. 

Wat me momenteel bezighoudt is het inscannen van A6 schetsboeken, het uitwerken van die boekjes en dingen uitwerken vanuit die boekjes. Hopelijk ook al die onaffe tekeningen in het A4 schetsboek afmaken en al die ideeën op mijn gsm... Al die losse eindjes worden ondertussen al een pompon aan werk. Stresserend, veel te veel tegelijk, -alles gaat dus zijn normale gang van gaan- het wordt tijd dit aan te pakken en niet telkens weer iets nieuws te beginnen, of te duizelen van het zicht op al die onaffe werken. 
Ik heb 2 dingen uit de A6 schetsboekjes uitwerkt, nee 3, en ben bezig met een 4de. (Twee stickers met mijn kop zeg ik al dagen tegen mezelf te maken, misschien dat ook eens doen, Byron)

Verder ben ik de briefroman aan het lezen van Juli Zeh (voor Beeldspraak) en ja, ze spreekt me beeldig aan. Life lessons from Byron moet ook nog eens uitgelezen worden, misschien kom ik nog wel een hoofdstuk tegen dat even erg intrigerend  als het eerste. En ja, Waarheid en Leugen van Nietsche, dat ik al 3 jaar leen zal ook eens aan de binnenkant mijn ogen te zien moeten krijgen. 
O kijk nu; 0:01 het is morgen. Tot dan!