Contente dag
Ik weet niet wat te zeggen, echt niet deze keer... (Dit is een oproep op omgekeerde psychologie)
Als je jezelf beter wil leren kennen of niet weet wat te doen (met jezelf)
Horoscoop, iets wat me de laatse tijd wel echt boeit, en nee dan bedoel ik niet die van achter in de krant die je moet invullen als een sudoku of het altijd net vaag genoeg tekstje in de Libelle zodat het toepasbaar is op alles en iedereen. Ik bedoel een persoonlijke horoscoop, daarvoor moet je je exacte geboorte uur kennen, tot op de 5 minuten denk ik. De Co-Star app en een astrologische lezing zijn aanraders. Ik ben alles van mijn lezing aan het overtypen, ik heb al 5 keer moeten lezen hoe gevoelig ik ben, als ik daar klaar mee ben zal ik het door nog eens over hebben.
Ook de persoonlijkheidstest van 16 personalities, deze gebruik ik ook voor personages, erg handig en cool hoe het vaak perfect overeen komt met hoe ik ze me inbeeld, met wat ik ze zie doen. Het is leuk om zo een overzichtje te krijgen, of iets om inspiratie uit te halen als ik het even niet meer weet.
Ik heb nog eens gedroomd, wel je droomt altijd wel, maar deze keer was het bewust. Kan dat, bewust dromen? Ben je als je slaapt niet per defenitie bewusteloos? Hoe dan ook, ik heb gedroomd over Chad en Sil. Wat precies, dat ben ik ondertussen vergeten, maar het was iets dat niet direct met mijn gedachte te maken had. Dat is altijd wel eens fijn.
Ik droom veel, zit 's ochtends veel vast in mijn slaap. Als mijn alarm afgaat en ik dan verder slaap, zal ik niet uit mijn bed geraken. Ik zal 20 keer opstaan in mijn droom, maar mijn ogen echt openkrijgen lukt niet. Dit lijkt altijd lang te duren, maar hoe dat in "echte tijd" is, weet ik niet precies. Soms is dat maar enkele minuten die een uur lijken, of een ogenblik dat meer dan 30 minuten heeft geduurd. In die half slapende toestand droom ik nog heel veel, voornamelijk die cirkel van opstaan en terug in slaap vallen, maar ik hoor ook veel, er wordt vanalle gekke zinnen tegen mij aangesmeten, ik zou er graag eens wat van bij houden, maar ze zijn heel snel weg als ik dan echt wakker wordt. Ik voel en hoor veel in mijn slaap. Dat is vaak realistischer dan wat ik zie. Soms geven de rare uitspraken me een moment van inzicht, een heel duidelijk beeld van wat ik moet tekenen, of een oplossing voor een vastgelopen situatie in mijn verhaal. Ik weet niet meer hoe ik erop gestoten ben, maar ik ben twee heel niceë (die laatste "e" is een schwa of doffe "e") termen tegengekomen die deze staat tussen wakker en slaap beschrijven: hypnagogia en hypnopompia.
Hypnagogia of hypnagogie is de naam voor de staat tussen wakker en in slaap vallen, in deze staat kan slaapverlamming plaats vinden, dat gevoel van vrije val als alle spieren ontspannen, angstige ervaringen, alsof je aan het trippen bent. Hier vind het nadenken over en beseffen van de raarheid van je dromen plaats.
Hypnopompie is dan weer het omgekeerde: de staat tussen slapen en wakker worden. Beide toestanden worden sluimerhallucinaties genoemd. Wat erg toepasselijk is op die 9 minuten pauzes tussen het afgaan van mijn werk. (Dit hou ik soms een uur vol).
Over dit super interessante concept en mijn ervaringen ermee wil ik graag werk maken , ook over dingen als synesthesie, psychosomatiek, misophonie, meditatief werk, heel psychologisch boeiende dingen uit mijn dagelijks leven die toch erg mysterieus zijn.
Hypnopompie. Pompeii van Bastille, de doorbraak hit van één van mijn favoriete bands is één van de eerste associaties die ik erop maakte. Het woord "Pompeii" komt niet voor in het lied, maar dat het over een soortgelijke dystopische wereld gaat, is duidelijk.
In de muziekvideo zien we mensen met volledig zwarte ogen, en dit plus de tekst doet me denken aan een staat van hypnopompie: dromering, angstverwekkend, onlogisch, hallucinant. Dit is zeker stof tot nadenken, om over te werken! Ik ben een casual fan van Bastille, ben naar 2 concerten geweest, en heb al wat fanart gemaakt. Ik ben niet de grootste fan van het maken van fan art, maar het zijn erg visionaire liedjes. Ik doe mijn ogen dicht en laat visies bij me opkomen, of tot me komen. Vooral de tekst lokt beelden bij me op, maar soms ook de algemene vibe. Ik kijk geen videoclips, Pompeii is een uitzondering, ik heb graag mijn eigen beeld bij liedjes. Ik bedenk mijn eigen verhaal erbij, hoe mijn personages het zouden zingen, erbij zouden dansen, etc. Ik heb werk bij het nieuwste album Doom days gemaakt waar ik heel trots op ben. De tekeningen hebben maandenlang stilgelegen. Ben dan overstap van wit op zwart papier aangegaan, dit was even moeilijk maar ik ben er kei blij mee, soms hebben dingen tijd nodig. Ik heb de gewoonte om aan meerdere dingen tegelijkertijd te werken. Dit heeft zijn voor en zijn nadelen voordelen: fijne afwisseling, als de werken samenpassen zo als de 4 werken (deze 4 is een goede vier in mooi vermiljoen rood) bij Doom Days is het fijn om ze samen te zien evolueren. Maar te veel kan voor stress zorgen, een verlies aan overzicht. Niet weten waar aan te beginnen, of verder te werken. Al die schetsboeken tegelijkertijd, al die notities aan ideeën, het is fijn om veel ideeën te hebben, maar ook best overweldigend om het bij te houden. Het is goed om niet te vergeten dat alles meteen af moet zijn, dat je altijd een zicht moet hebben op alles of op wat iets gaat worden.
Muziek is heel belangrijk voor mij en mijn artistiek proces. Lang leve spotify! Als het gaat over moderne muziek ben ik voornaleijk van "alternative", rock, metal, maar daarnaast ben ik ook een echte 80'ies fan,. Onlangs heb ik ook al mijn muziek van mijn tween years terug gevonden, nostaligische, foute muziek van 2000-2010. Een perfect middel voor escapisme, en dit gecombineerd met tekenen en een alternatieve wereld in mijn hoofd, en een sluimertoestand. What else do we need?
Het is interessant hoe in dromen het standpunt continu veranderd ik-persoon wisselt, perspectief veranderd, de ruimte, de tijd, ... alles is relatief in een droom.
3. Gestofzuigd; doe ik nog wel graag. Best satisfying.
No comments:
Post a Comment