A bit of a dull day but that's fine.
De les beeldspraak, die waarvoor ik Juli Zeh moest lezen, doet me er nog een beetje over willen praten.
Namelijk het spel fictie en non-fictie - authenticiteit
Het boek, voornamelijk bestaand uit mails zonder en met "e"'s gemaakt voor zichzelf, in de zin dat ze schrijft uit eigenbelang. Maar het is ook een boek, met uitleg, aanwijzingen, keurige selectie en samenstelling van deze berichten. Geen echte transparantie, dan? Zijn de gedurfde reacties op interviewers en boze (maar hilarische) klachten op de afval dienst echt zo verstuurd? We krijgen ook enkel berichten naar en niet voor Juli te lezen. Is dit voor de stijl, privacy reasons, mysterie of bestaan ze niet? Past de puzzel te mooi in elkaar? Zijn de stukjes bijslepen of zelf gesneden?
Waarom verzinnen wat “perfect kan” alledaags of normaal is? Is daar een meerwaarde aan? Is het echt echt zijn en dat delen meer waard? Goeie vraag. Het is een interessant concept dat ik zelf wil toepassen in mijn roman en misschien ook ander (beeldend) werk. Mijn gevoelens, mijn gedachten en ervaringen, gecombineerd met dingen die te gewoon zijn om verzonnen te zijn (maar dat zijn) of te raar zijn om echt te zijn (maar dat zijn) etc. Gedachten van mij en gedachten van personages... Die ook van mij komen (zie dagblog 2)
Maar in mijn blog blijf ik eerlijk, 100% real.
Toch?
Maskers af. (Maar dan wel binnenblijven he)
;)
Nog 2 interessante conclusies uit de les:
Aan de hand van schrijven wat je wel weet opzoek gaan naar of ontdekken wat je niet weet
-> het nut van noteren wat je voelt en denkt. Dagboek, blog, roman, tekening, ...
Wij als maker moet he werk niet uitleggen op kapot verklaren
-> Altijd vragen om uitleg, tuurlijk ik zeg niet dat dat niet mag, dat duiding automatisch overbodig is. Een werk kan een meerwaarde hebben dan. Maar het kan ook een meerwaarde hebben zonder. Meer interpretatiemogelijkheden. De betekenis? Een betekenis. Moeilijk. De kunstenaar wilt natuurlijk niet dat zijn boodschap verkeerd geïnterpreteerd of misbruikt wordt. (oke, in speciale gevallen misschien wel) Wat "niet kapot verklaren" nog kan beteken, en voor momenteel erg toepasselijk is: het uitleggen, verklaren, verantwoorden naar jezelf! Je werk moet niet boordevol betekenis zitten met ingewikkelde processen. Het werk moet niet super veel tijd hebben om waardig te zijn. Niet groot en duur. Gewoon maken. Zoals Juli al zei: niet weten wat je doet, wel wat je gedaan hebt.
En nu: een post van een artikel dat ik tegenkwam op instagram, dat 23 uur geleden verscheen.
van een Nederlandse "public figure" Tim Hofman (@debroervanroos)
Kamerdebat
Slob: Homoseksualiteit afkeuren mag, zolang scholen zorgen voor een veilig leerklimaat
Scholen mogen ouders vragen een verklaring te ondertekenen waarin ze een homoseksuele levenswijze afkeuren. Dat zei minister Arie Slob maandag in de Tweede Kamer. Hij reageerde aarmee op kritische vragen van Kamerleden over de identiteitsverklaringen die op sommige reformatorische scholen wordt gehanteerd.
Men zou in wat met in strijd gaat tegen de grondwet mogen discrimineren op scholen, gesubsidieerd en wel. Ouders moeten een verklaring ondertekenen waarin ze homoseksualiteit afwijzen!
Ja, echt, in Nederland.
Hoe kan dit? De kop alleen al. Lees dat nog eens. Je mag kinderen afkeuren voor wie ze zijn. De dus onveilig voelen op elke mogelijke manier. Maar je moet wel zorgen voor een "veilig leerklimaat..."
En dit na een mooie trend waarin jongens in protest tegen gendernormen en in teken van vrije expressie in rokjes naar school gingen.
Gelukkig verscheen nog geen dag later al een nieuw artikel met een kritiek en uren later een nieuwe waarin gemeld was at hij zijn mening moest vijstellen na een "druk expoloderende mailbox. Hmm.
Stay gay, my children. Queer is normal. Be yourself proudfully.
En op vraag van Domniniq, en omdat ik het ook een goed idee vond heb ik deze de haar tekening ook nog wat sterker uitgewerk, voornamelijk het gezicht dan en hier en daar ook een klein beetje structuur toegevoegd.
No comments:
Post a Comment