Dagblog 22

Een poging gedaan tot het doen van schoolwerk, maar ik moest toch voor iets van afleiding zorgen voor op de achtergrond, zodat ik me kon concentreren. Heb een experimenteel album gevonden bij het opzoeken van Patricia Taxxon op Spotify, al weet ik dat muziek van haarzelf er niet meer opstaat, toch vond ik een album terug waar zij aan mee heeft gewerkt, heel experimenteel, maar dat is dan ook niet zo opmerkelijk. Het is een interessante toevoeging voor de feel voor mijn playlist van Bryan, schizo-sfeer (als ik dat mag zeggen?). Ik vind het vinden van deze soort muziek een grote troef, het trekt je blik open totdat deze aan stukken uiteenspat als glas van een spiegel die voor je hielt waardoor de scherven nu het licht als bij een prisma in regenbogen wordt opengebroken. Zie je het voor je? Je zweeft door de pikzwarte ruimte met enkel witte sterren en al dat je hebt is een spiegel om naar jezelf te kijken, -noem het een parodie op de grot van Plato of één of andere filosofische vergelijking waar ik momenteel niet kan op komen- maar nu slaat er een klein stukje meteoor als een kogel -geen meteoriet, dat heet pas zo als het op aarde land- door het glas en dan gebeurd er dat PATS!, maar niet echt "pats" want in ruimte hoor je niets. Of misschien wel echt "pats", want je bent niet echt in de ruimte, dit is puur een fantasiewereld. En plots zie je alle kleuren en niet langer zwart-wit. Zou dat niet mooi zijn? Als je een spiegel kon maken van regenboog geluid. Als een spiegel auditief was, hoe zou jij dan klinken? Als een spiegel auditief was hoe zou ik dan klinken? Zeg dat eens.

Als een spiegel auditief was hoe zou ik dan klinken? 
Zeg dat eens.

Als een spiegel auditief was hoe zou ik dan klinken? 
Zeg dat eens.
Als een spiegel auditief was hoe zou ik dan klinken? 

Zou je mij nog kunnen horen alsAls een spiegel auditief was hoe zou ik dan klinken? Als een spiegel auditief was hoe zou ik dan klinken? Als een spiegel auditief was hoe zou ik dan klinken? Als een spiegel auditief was hoe zou ik dan klinken? Als een spiegel auditief was hoe zou ik dan klinken? 

Als een spiegel auditief was hoe zou ik dan klinken? 

Zeg dat eens.

In een kapotte spiegel zie je meer. 
Met een kapotte spiegel hoor je meer. 

Moest ik geen personage gehad hebben dat omgeven is door psychotische problematieken, dan had ik nooit opengestaan voor wat ik nu blikverruimend vind. Wat jammer. 

"< 1000" zien staan op spotify schenkt me een triestige vreugde;

Met een afspeellijst van +250 is het veel werk om een perfecte volgorde te vinden van de muziek, maar hier en daar iets samenplaatsen met reden doe ik, maar als ik niet alles "juist" heb staan, heeft het dan zin? Is shuffle dan niet bezig? Wie gaat er ook 16 uur naar dezelfde lijst luisteren... Ik, misschien, misschien moet ik dat eens doen.
Ik zie Bryan en Memphis al samen zo'n muziek maken. 

Ik heb de gedichten gelezen, voor beeldspraak. De wat langere teksten moet ik nog doen. Bij mijn gedichtje heb ik nog een paar dingetjes toegevoegd, en het een beetje in kortere stukjes en dus langer gemaakt. 

Wauw. Is dat echt die expressie?
Toont de spiegel zonder reflectie de waarheid? 
Met de handen in het haar en de ogen opengesperd
Krijg je geen kramp door jezelf zo vast te zetten? 
Of ben je dusdanig aan je eigen wanhoop toegewijd?
Elke keer dat ik terugkijk voel ik stress,
maar als maar holler en holler,
moet ik mij hier zorgen over maken? 
Wat als een spiegel een schilder-per-nummer was,
zou je jezelf nog herkennen?
Zo oppervlakkig.
Vinger-op-de-pols-groenblauw tegenover die vermiljoenen blos.
Komen die aardkleuren uit de grond van je hart,
en niet van onder je voeten?
Overdonderd, of hangen de wolken er al lang?
Zie je de sterren niet meer?
Zitten ze vast in je ogen?
Is het misschien al uitgeregend en als tranen op je gezicht,
wil je niet dat ze drogen?
Want je moet kunnen tonen dat je lijdt?
Ocharme toch.
Ochère.
Ochot. 

Als je staat te wachten, kijk eens omhoog; je zult een heel nieuwe stad zien. 

Is de trein het meest verlichte voertuig, met zijn 3de oog? 

Ik schrijf het op mijn hand, met een alcohoolstift, ik weet dat de inkt zal bloeden, en een samengelopen vlek met aura zal vormen, maar dat ik het niet kan lezen maakt niet uit, want ik weet zo wel wat er staat. Want ik heb het onthouden, daarom heb ik het neergepend. Ik zal het lang genoeg weten waar het vandaan komt, zoals een krap van de kat met dezelfde eigenschappen, en wanneer het rood wegebt, dan is de vergetelheid welkom. 

All that comes to mind is oblivion and forgetness.

Je vind geen papiertje? Schat, je hebt een huid! Wat wil je, dat ik een krijtbord voor je koop ofzo?   

1: kiné
2: iets voor school

3: muziek en terug Felix op mijn schoot

health & gn xxx