Dagblog 4
Goeie avond
Ik mag niet streng noch kritisch zijn voor mijn blog. Niet mijn woorden. Wel, nu wel, maar ik heb ze in bruikleen van Peter. Anders komt er toch bijna niks uit. En hier gaan we even “beter weinig en goed dan veel slechts” negeren. Want het is geen kwestie van goed of slecht, maar van daadwerkelijk iets neer te zetten dat spontaan (of toch ongeveer) in me opkomt.
Ook een kleine opmerking, ondervinding, als je de afbeeldingen op deze blog eens nauwkeurig wilt bestuderen, best nog eens op klikken, op de gsm zit het er dan minder ruis op en meer detail in. Op desktop moet ik nog eens checken. -
Heb vandaag wat zitten opruimen, of toch een poging tot, zodat het lijkt alsof dingen meer op orde zitten (letterlijk en figuurlijk). Want orde brengt rust maar chaos inspiratie. Dus houd ik van die heerlijke ordelijke chaos. Rommel, alles bij elkaar maar toch nog met een systeem. Nog een merk, zodat ik er toch een beetje aan-uit kan, kan herkennen waarover het gaat.
Voornaamwoorden.
Nu probeert men het in te voeren, om in je bio (op social media) je voornaamwoorden te zetten, zodat mensen weten hoe je aangesproken wilt (/hoort te) worden. Dit is iets dat komt vanuit de transgender (en gendernoncomforme) cultuur, maar probeert het verder te trekken, zodat ook cis-gender personen (Personen die gendergewijs zich identificeren met het geslacht waarmee ze geboren zijn) dit doen. Enerzijds om het trans en nonbinair gegeven normaler te maken, anderzijds zodat mensen niet af gaan op je uiterlijke kenmerken, genderexpressie en deze binden met wat hun het geschikte voornaamwoord lijkt.
Onze goede vriend Dries Van Langenhove geeft het goede voorbeeld en heeft alvast (She/her) in haar twitter bio geplaats. Ach, wat een goede mop, gij Vlaamse kapoen.
Een grote struikelblok, als trans en non-binair persoon is dat toch iets waar je heel bewust van bent. twee en 3 letterwoordjes kunnen zo'n grote inpakt hebben.
Gendergebonden taalgebruik. In het Nederlands valt het nog mee, in de zin dat het minder erg is dan in het Frans... Frans is... erg. Misschien is dat de rede waarom ik de taal niet kan (uitstaan). Ik en de Franse taal hebben ruzie. Maar je hebt in het Nederlands toch nog altijd die hij/zij kloof.
Vroeger was "hij" een algemeen vertegenwoordigende term. Van algemeen spreken, "hij", "de schrijver" "hij, "de kunstenaar" of "hij", "de persoon". Die hij moet niet altijd een "hij" zijn. Het is zo een beetje als in het frans, vergeef mijn hypocriete geest, in het frans vanaf het moment dat er een man bij de groep komt is het "ils" en ook gewoon kan "het" en het algemene "il" zijn. Diezelfde toon had "hij". En hoort algemene "hij" te zijn. Later is dat hij/zij geworden, om vrouwen meer te betrekken. Ik snap deze feministische beweging, maar nu. Nu is dat dichotome niet zo interessant voor al wie gender non-conform, non binair, transgender is. Het Engels (Lang leve die prachtige taal) Heeft het allermooie "them" een meervoudig aanspreekwoord, maar ook perfect geschikt voor een enkelvoud zonder enkele gendergebonden klank. (Geen "He or she" bullshit aub)
Voor Nederlands zou dit die/hen kunnen zijn. Hopelijk wordt dit ingevoerd.
Vandaag zag ik een aflevering van de slimste mens, weet niet precies hoe recent die was. Ze moesten ze lachen met het Leuvense, Kessel-lo'se accent. Ik dacht: "Wat? Da's echt unreal!" Wij Vlaams-Brabandertjes denken altijd dat wij diegene die AN spreken zijn, maja dat dacht mijn West-Vlaamse kotgenoot ook. Alles is relatief.
Ik kom even op niets anders, niet veel anders dan die twee motjes die ik vandaag zag zitten hier in de living. De lieveheersbeestjes komen ook logeren. Wat een geweldige diertjes. Ja echt, het eten van bladluizen, ruzie met de mieren, de mieren die de bladluizen beschermen en er in ruil "melk" voor krijgen. Symbiose in de dierenwereld is toch echt indrukwekkend. Twee soorten die (door evolutie?) beslissen dat het voordelig is om elkaar te helpen, om elkaar het leven makkelijker te maken. Zo heb je de heremietkreeft die een anemoon op zijn* schelp zet. *Ik gebruik hier het algemene "zijn", dat afkomstig is van de algemene "hij"-. De annemoon beschermt deze kreeft door het prikken van octopussen die deze kreeft willen opeten, de kreeft voedt de anemoon door slordig te eten en voedselresten over het neteldier te laten zweven. Ook mooi is de bladsnijmier die stukjes blad als meststof gebruikt om een moestuin aan schimmels te onderhouden, deze schimmels manier van voortplanten is volledig afhankelijk geworden van het mierennest. Geen sporen, niets. Wat een vertrouwen. Wat een samenwerking. Zou de mens nog iets van kunnen leren.Veel weetjes vandaag blijkbaar, niet zo veel gefilosofeer. Het zit er precies niet in. Spijtig. Wat een ranzig gevoel, de idee dat je, als je even niet op ideeën komt dat nooit nog zo zal zijn. Dat heb ik vaak en dan slaag ik een beetje in paniek. Maar als ik dan weer veel ideeën heb is het te veel, en dan is het ook paniek. Een rustig hoofd -> paniek. Ironisch.
Mijn linkerhand doet pijn. Weeral. Anno vorig jaar heeft hij besloten om dit in periodes te doen, neemt het over van mijn darmen, niet volledig, maar deze lijken toch in pijnpensioen te gaan. Ik ben er toen meermaals voor naar de huisarts gegaan maar die vond niets. Stress. Psychosomatisch waarschijnlijk. Alle stress is pijn, alle pijn is stress, stress dat is een oer-emotie: stress en angst en woede, is dat op een manier niet één pot nat? Verdrinken in een bekertje, ja zo voelt het wel.
Ik ga nu even verder knoeien op mijn gsm in de sketchbook app.
Nadat ik de later ga halen van deze en mijn laptop. Ik ben niet enige die kampt met een chronisch energietekort. Ach, ik mag niet klagen.
Ontspan u, er zijn ergere dingen.
(al bijna vergeten)
(ben het nu aan het inscannen)
Im sad. Like empty brain sad. That’s why i don’t like being calm or relaxed. It feels blue.
Is this what being organised feels like?
2AM silence never been so loud.
Stilte. Is dit goed of slecht, de luidheid aan chaos was mijn aangename achtergrond tv-ruis geworden.
Kleine gedichtjes van somnifoob Byron. Opruimen, orde, somber.
De stilte. De rust. De bewustwording.
De zelfconfrontatie. Contemplatie.
Verlammend. Ik durf amper te bewegen.
Angst voor een breakdown.
Ga in je bed liggen.
En slaap. De tijd tikt.
Door.
No comments:
Post a Comment